Apartamenty w Sercu Gdańskiej Starówki

Pasja, wiedza, zaangażowanie.

Jan Heweliusz to gdańszczanin ceniony od ponad trzystu lat. Zyskał sławę dzięki eksplorowaniu księżyca. Dokonywał tego przy udziale swojej żony – nazywał odkryte obiekty, kratery oraz wszystkie inne elementy tamtejszego krajobrazu. W codziennej pracy wykorzystywał podstawowe narzędzia, jak cyrkiel czy linijka, a także korzystał z praw matematyki. Łącząc to z ogromną wiedzą oraz niebywałą błyskotliwością uzyskiwał niespodziewane, przełomowe wyniki.

Z wykształcenia prawnik, z zamiłowania astronom, podróżnik i… browarnik. Konstruował skomplikowane teleskopy, odwiedzał różne świata strony. Dla Gdańska to powód do ogromnej i prawdziwej dumy. Śmiało można rzec, że wiele lat przed dniem, kiedy człowiek po raz pierwszy postawił stopę na księżycu, mogliśmy poznać jego powierzchnię właśnie dzięki Heweliuszowi.

Zimno, zimniej, gorąco.

Gdyby nie urodzony w Gdańsku Gabriel Fahrenheit nie widzielibyśmy czy odczuwana przez nas gorączka wynika z choroby, która rozwija się w organizmie, czy po prostu na zewnątrz panuje nieznośny upał. Fahrenheit udoskonalił wynaleziony przez Galileusza termometr rtęciowy, wykorzystując fakt, że substancja ta rozszerza się pod wpływem rosnącej temperatury. Dodatkowo zbadał, jaki wpływ na rtęć ma ciśnienie atmosferyczne. Fahrenheit był synem kupca - Daniela Fahrenheita oraz pochodzącej ze znanego rodu gdańskich przedsiębiorców – Concordii.

Okazało się jednak, że sam termometr nie wystarczy do precyzyjnego pomiaru. Nikt przecież nie opracował dotąd skali, która umożliwiałaby odczytywanie wyników i ujednolicenie temperatury na całym świecie. Tu również Fahrenheit był pierwszy - za wyznaczenie punktu „0” posłużyła mu najniższa temperatura odnotowana zimą 1709 roku w Gdańsku, natomiast 100 stopni to temperatura jego ciała. Opracowana przez niego dolna granica skali oznaczała, że jest bardzo zimno, natomiast najwyższy punkt oznaczał upał. Dopiero kilkanaście lat później Anders Celsius opracował skalę opartą o zmianę stanu skupienia wody. Zero stopni to moment, gdy lód zamienia się w ciecz, natomiast 100 stopni oznacza wrzenie wody.

Moda, styl, futra.

Trudno wyobrazić sobie gdańskie ulice przełomu lat 20-tych i 30-tych XX wieku, gdyby w mieście nie funkcjonował Dom Futer założony przez Paula Radtke. Ten kreatywny kuśnierz produkował odzienia wierzchnie, w które zaopatrywały się największe elegantki docierające do salonu nie tylko z Pomorza. Marka „Paul Radtke Danzig” to synonim gustownych i stylowych futer, które świadczyły o ogromnej klasie, a także niebywałej zasobności portfela ówczesnych kobiet. Francja miała swoją Coco Chanel, a Polska swojego Paula Radtke. Artysta atelier otworzył na Gr. Wollwebergasse 11 (ulica Tkacka). Legendy głoszą, że przed wejściem ustawiały się niemałe kolejki.

Po dziś dzień w muzeach oraz zbiorach prywatnych znaleźć można niebanalne materiały reklamowe, które służyły właścicielowi do skutecznej promocji swojego salonu. Wśród nich szczególne miejsce zajmują wydawane katalogi z sezonowymi kolekcjami futer: wiosenno-letnie oraz jesienno-zimowe. Bez przesady powiedzieć można, że to właśnie Paul Radtke wyznaczał trendy, które po dziś dzień w branży modowej funkcjonują.

Projekt, estetyka, styl.

Duch Jana Strakowskiego po dziś dzień unosi się nad Gdańskiem. Ratusz, Wielka Zbrojownia, Brama Nizinna, Brama Żuławska oraz Brama Św. Jakuba. Przemierzając miasto wzdłuż i wszerz na każdym kroku natknąć się można na zaprojektowane przez niego dzieła, podziwiać je, eksplorować, dotykać, doceniać. Wiele mniejszych prac artysty ukończonych został przez syna – Jerzego Strakowskiego, który przejął schedę po wybitnym ojcu. Jego syn był owocem związku z drugą żoną, o 28 lat młodszą córką Jerzego Krugera – Anną.

Prawdziwy był ze Strakowskiego podróżnik. Jako stypendysta Rady Miasta Gdańska pobierał nauki w Holandii oraz Niemczech, skąd przywiózł innowacyjne podejście do architektury, tak potrzebne na początku XVII wieku w tej części Europy. Łączył style wykorzystując jednocześnie zdobytą wiedzę i zebrane doświadczenie, aby projektowane przez siebie obiekty były zarówno piękne, jak i użyteczne.

Nie tylko jeden z naszych apartamentów nazwany został jego imieniem. Spacerując po Wrzeszczu Dolnym można trafić bowiem na ulicę Jana Strakowskiego.

Wodne miasto Gdańsk.

Brama Chlebnicka to zlokalizowany przy ul. Chlebnickiej 21 mur obronny, który powstawał w drugiej połowie XIV wieku, w stylu gotyckim, aby ponad sto lat później zostać poddanym renowacji i nabrać charakteru stylu flamandzkiego. W doskonałym stanie brama ta zachowała się przez wiele lat. Wydawało się, że również II Wojna Światowa nie odciśnie na niej swojego piętna, jednakże w roku 1945 część bramy uległa zniszczeniu w wyniku ogromnego pożaru. W latach 1959-1961 obiekt zostały odbudowany, zmodernizowany i przeznaczony na cele mieszkalne. Po dziś dzień pełni taką właśnie funkcję.

Brama Chlebnicka jest jedną z najbardziej charakterystycznych budowli Gdańska. Zachowany na niej herb miasta stanowi niezwykle istotny element bogatej historii miasta. Prawdziwa gratka dla turystów i powód do dumy dla mieszkańców.